Nog geen vijf maanden nadat zijn vrouw Hennie stierf is nu ook Jan Migchelbrink overleden, op 71-jarige leeftijd. De gevolgen van een slagaderlijke verstopping werden hem op 11 augustus fataal. Daarmee is een echtpaar uitgestorven dat het in de inmiddels 114-jarige historie van de voetbalvereniging Doetinchem nog nooit zo lang als kantinebeheerder heeft volgehouden: maar liefst 24 jaar.
Geboren in Langerak voetbalde Jan tot 1982 eerst nog bij H en K, de voetbalvereniging uit Hummelo en Keppel die in 2003 samen met Sportvereniging Drempt Vooruit fuseerde tot Hessencombinatie 2003 (HC’03). Na hun verhuizing naar Doetinchem werd Jan in juli 1982 lid van v.v. Doetinchem, die destijds nog op De Kruisberg voetbalde, en speelde er vooral in het zevende. Al een paar jaar daarna namen Jan en Hennie niet alleen het beheer van de kantine op De Kruisberg op zich, maar ook van de kantine op sportpark Zuid, waar de jeugd- en lagere seniorenteams van v.v. Doetinchem destijds voetbalden.
Op het moment dat de club haar voetbalactiviteiten in 1990 concentreerde op het fonkelnieuwe sportpark De Bezelhorst, was het min of meer vanzelfsprekend dat Jan en Hennie ook daar in de kantine de scepter gingen zwaaien. Tot 2008 maakten zij zich daar, met een wisselend team van medewerkers, als beheerdersechtpaar uitzonderlijk verdienstelijk.
Geholpen door zijn trouwe personeel zat Jan daarbij ook vaak aan de andere kant van de bar. Het was de plek waar Jan zijn levensverhalen en -wijsheden rondstrooide aan iedereen die het maar horen wilde. Vaak aangevuld met humor en een aanstekelijke lach.
Aanmoediging
Bekend en geroemd zijn de briefjes die Jan zondags voorafgaand aan de thuiswedstrijden van het eerste elftal vergezeld liet gaan met de soep en broodjes voor de selectie. Er stond altijd een soort van aanmoediging op om toch vooral maar niet te verliezen. Want Jan wist maar al te goed: wanneer het goed gaat met het eerste elftal en de rest van de club, dan gaat het ook goed met de verteringen in de kantine. En dat was waar hij altijd naar streefde: meer omzet dan er door de penningmeester was begroot.
Jan vormde jarenlang een soort driemanschap met Joep Mulleman (inkoop) en Ben Vesterink (die de financiële administratie van de kantine verzorgde). En hij zat ook ruim 19 jaar in het bestuur als commissaris kantine. In zijn jaarlijkse verslag over de kantine prees hij tijdens ledenvergaderingen altijd de inzet van zijn medewerkers. Want hij besefte maar al te goed dat hij niets was zonder goed personeel. Zoals een sponsorcommissie altijd lovend is over de adverteerders, zo stak Jan altijd de loftrompet over de verteerders.
Het inrichten van een Nölhoek aan de tap vond hij destijds een gouden greep. ‘Daar wordt heel wat afgenöld’, zo meldde hij in een van zijn verslagen.
Jovialiteit
Jan had een hekel aan lang vergaderen. Hij had het liefst dat de vergaderdeelnemers ze snel mogelijk bij hem aan de tap stonden. Bij het vieren van carnaval was hij ook regelmatig present, al was hij na afloop weleens een stukje van het gebeuren kwijt.
Op vakantie gaan, daar had Jan het niet zo op begrepen. Die vierde hij meestal in de Doetinchemse binnenstad. Net als in de kantine strooide hij daar zijn jovialiteit naar anderen uit, intussen veelvuldig genietend van een pilsje en een sjaggie.
Ondanks een afnemende gezondheid hielden zijn humor en zijn eigengereide scherpzinnige kijk op de wereld hem op de been. Al was dat op het laatst maar één been. Maar zelfs vanuit zijn rolstoel en scootmobiel bleef Jan kritisch betrokken bij de club. Het voelde als zíjn club. Een van zijn laatste ultrakorte jaarverslagen over wat hij ‘één van de mooiste en gezelligste kantines van Gelderland en omstreken’ noemde eindigde hij destijds met: ‘Alle medewerkers heel hartelijk bedankt. Kusjes Jan.’
Jan Migchelbrink laat naast zoon Marcel en schoondochter Liesbeth ook drie kleinkinderen en een achterkleinkind achter. Maandag 16 augustus is er in zijn woning op het adres Eduard Schilderinkstraat 32, van 19.30 tot 20.00 uur, gelegenheid tot afscheid nemen en de familie te condoleren. Jan wordt de volgende dag in besloten kring gecremeerd.
